به نقل از «ایمنا»

معماران و طراحانی که در سال ۱۴۰۱ از دنیا رفتند

تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۹۵۶۷۸

«برای خاتمه بخشیدن به‌مرور سال گذشته، نگاهی به زندگی و آثار معماران و طراحانی که در سال ۱۴۰۱ از دنیا رفتند انداخته‌ایم در این لیست نام افرادی ازجمله ایرج اعتصام معمارمعاصر و شهرساز برجسته، رنه گیل‌هوست، معماربرجسته فرانسوی و برنده جایزه معماری آکادمی سلطنتی و معمار فرودگاه امام خمینی آورده شده است.»

به گزارش خبرنگار ایمنا، معماری را نه‌تنها یک علم بلکه باید یک هر دانست درواقع تعالی تمامی هنرها در این رشته نهفته است و به همین خاطر است که از معماران به‌عنوان خالقان فضا و محیط یاد می‌کنند ازاین‌رو ایمنا در کنار پرداختن به مهم‌ترین اتفاقات و رویدادهای فرهنگی و هنری ایران و جهان برای خاتمه بخشیدن به‌مرور سال گذشته، نگاهی به زندگی و آثار معماران و طراحانی که در سال ۱۴۰۱ از دنیا رفتند انداخته‌ایم در این لیست نام افرادی ازجمله ایرج اعتصام معمارمعاصر و شهرساز برجسته، رنه گیل‌هوست، معماربرجسته فرانسوی و برنده جایزه معماری آکادمی سلطنتی و معمار فرودگاه امام خمینی به چشم می‌خورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر می‌خواهید با این اشخاص و دستاوردهای چشمگیر آن‌ها آشنا شوید، این مطلب را تا انتها بخوانید.

ایرج اعتصام

ایرج اعتصام معمارمعاصر و شهرساز برجسته درسال ۱۳۰۹ در گرگان متولد شد. این هنرمند مدیریت و طراحی پروژه‌هایی مانند مجموعه شاه‌چراغ شیراز، پردیس دانشگاه سیستان و بلوچستان، پارک کوروش، مجموعه ساختمانی حجاج در مدینه منوره و بازسازی محل اقامت نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل را برعهده داشته است. ازجمله آثار تألیفی ایرج اعتصام می‌توان به ترجمه کتاب عقاب دو سر، از گذشته تا آینده اسکان بشر، ترجمه کتاب معماری اسلامی، فرم، عملکرد و معنی اثر اشاره کرد. او ۲۹ آذرماه در شهر سن خوزه آمریکا درگذشت.

آراتا ایسوزاکی

آراتا ایسوزاکی معمار، شهرساز و نظریه‌پرداز برجسته ژاپنی در سن ۸۷ سالگی، در اوکیناوا درگذشت. این معمار سرشناس ژاپنی طراحی ساختمان‌ها و سازه‌های ماندگاری را در شهرهای مختلف جهان بر عهده داشته که مجموعه بزرگ ورزشی سن جوردی در شهر بارسلون برای بازی‌های المپیک ۱۹۹۲، موزه هنرهای معاصر لس‌آنجلس و نیز ساختمان مرکز کنوانسیون ملی قطر ازجمله آن‌هاست.

رنه گیل‌هوست

رنه گیل‌هوست، معماربرجسته فرانسوی و برنده جایزه معماری آکادمی سلطنتی در سن ۹۳ سالگی درگذشت. او از پیشگامان ساخت مسکن اجتماعی در فرانسه بود. رنه گیل‌هوست ۱۶ دی در پاریس دارفانی را وداع گفت.

بالکریشنا دوشی

بالکریشنا دوشی معمار معاصر، برنده جایزه پریتزکر و مدال طلای ریبا چهارم بهمن در احمدآباد هند درگذشت. بالکریشنا دوشی با احترام برای زندگی و فرهنگ شرقی و با الهام از معماران غربی، فلسفه وبیانی متمایز از معماری را ایجاد کرد.

کاوه مهربانی

کاوه مهربانی، پژوهشگر حوزه معماری مدرن ایران درسن ۶۶ سالگی درگذشت. معماری فعالیت جانبی او و گرایش اصلی‌اش، پژوهش در معماری مدرن ایران و هنر بود. این هنرمند در چند طرح مانند بافت مسکونی در عودلاجان، میدان امام حسین (ع) و خیابان جمهوری از فردوسی تا فلسطین، به‌عنوان مشاور طراحی حضورداشته است. کاوه مهربانی سردبیر مهمان مجله معمار شماره‌های ۷۸، ۸۹ و ۹۳ بوده که عمدتاً به معماری مدرنیستی تهران، دکو و مدرن ایران اختصاص داشته است. همچنین در شماره ۹۰۱ مجله داموس درباره تهران، سردبیر مهمان بوده است.

علیرضا امان

علیرضا امان، معمار پیشکسوت پنجم اسفند در ۸۲ سالگی درگذشت.

رافائل وینولی

رافائل وینولی معمار معاصر و برنده جایزه مؤسسه معماران آمریکا در سال ۱۹۴۴ به دنیا آمد. وینولی با بیش از نیم قرن تجربه در این حرفه، به دلیل طراحی‌های جسورانه‌اش در شهرهای مختلف جهان معروف است. ا و۱۳ اسفند ماه در نیویورک درگذشت.

یوجین کوهن

یوجین کوهن، معمار برجسته آمریکایی پس از یک سال مبارزه با سرطان در سن ۹۲ سالگی، هیجدهم اسفندماه درگذشت. او به دلیل توانایی‌اش در یافتن راه‌حل‌های خلاقانه و ایجاد اجماع بین طراحان و توسعه دهندگان از طریق درک او از رابطه بین معماری و تجارت معروف است. کوهن طراحی شش برج از بلندترین برج‌های جهان را برعهده داشت.

ایرج کلانتری

ایرج کلانتری طالقانی معمار معاصر و برجسته سال ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. به واسطه تجربیات متعدد در حوزه طراحی پروژه‌های ماندگار معماری، آموزش معماری در دانشگاه‌های کشور و نیز حضور مؤثر در شوراهای مشورتی و راهبردی در زمینه مسائل شهر و معماری چهره‌ای شناخته‌شده در معماری ایران بود.

او در فضای معماری معاصر ایران بیش از هر چیز به‌عنوان معمار و طراحی هنرمند، چیره‌دست و صاحب‌سبک شناخته می‌شد که علاوه بر شناخت معماری معاصر جهان، شناخت و فهم دقیقی از تاریخ و سنت‌های معماری ایرانی داشت. ایرج کلانتری درسن ۸۵ سالگی در تهران دارفانی را وداع گفت.

کد خبر 650180

منبع: ایمنا

کلیدواژه: معماران جهان طراحان و معماران ایرج اعتصام علیرضا امان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق برنده جایزه ایرج اعتصام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۹۵۶۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمید سهیلی خود را سرباز سینما می‌دانست

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزای علم و فناوری آنا، پژمان مظاهری‌پور مستندساز گفت: جای حمید سهیلی در میان ما خالی است و نامش همیشه جاودان خواهد بود. او آثار ماندگاری را از خود باقی گذاشت. سهیلی فعالیت حرفه‌ای خود را با سمت مدیر تدارکات و مدیر تولید در سریال «آتش بدون دود» به کارگردانی زنده‌یاد نادر ابراهیمی آغاز کرد. او سپس پژوهش‌های مرتبط با ایران شناسی را در موسسه ایران پژوه که توسط آقای ابراهیمی اداره می‌شد آغاز کرد.

وی ادامه داد: در این گروه سهیلی با محمدرضا مقدسیان و عزیزالله حاجی مشهدی کار می‌کرد. آنها کار پژوهشی مجموعه «سیاحت ایران» که قرار بود داریوش مهرجویی آن را تهیه و کارگردانی کند را انجام می‌دادند.

مظاهری‌پور خاطرنشان کرد: یک قسمت از این مجموعه که درباره «قلعه الموت» است به تولید رسد، اما از نگاتیو‌های آن اطلاعی در دست نیست. حمید سهیلی تصایری به صورت هشت میلیمتری از روز‌های تولید آن بخش را در اختیار داشت و تعلق خاطر او به مستند سازی در اینجا مشخص می‌شود. او اولین فیلم مستند خود را در مجموعه «سفر‌های دور و دراز هامی و کامی» تجربه می‌کند که در ارتباط با مراحل استخراج ذغال سنگ است.

آثار سهیلی اسناد تاریخی معتبری به شمار می‌روند

مظاهری‌پورهمچنین گفت: او پس از انقلاب اولین مجموعه مستند خود با نام «دست آفریده‌ها» را ساخت که در اتباط با کارگاه‌های صنایع دستی است. سهیلی فردی بسیار دقیق و منظبتی بود و در ساخت آثار خود با پژوهشگران طراز اول هر رشته مشورت می‌کرد. سال ۵۸ شش فیلم درباره تاریخ خط ساخت و به سراغ دکتر مهرداد بهار از اسطوره شناسان مطرح رفت. این مجموعه دارای یکی از مصاحبه‌های مهم بهار است. او در «مرگ یزدگرد» به عنوان مدیر تدارکات و تولید با بهرام بیضایی نیز همکاری کرد و سپس مجموعه «به سوی سیمرغ» را در قالب ۱۲ فیلم کار کرد که مربوط به تاریخ نقاشی ایران است و آیدین آغداشلو در اثر همراه او بوده است.

این فیلمساز سینمای مستند اقرود: سهیلی از سال ۶۲ تا ۷۰ مجموعه «معماری ایرانی» را کارگردانی کرده است که پژوهشگر اصلی آن نیز خودش بوده است. حمید سهیلی فردی بسیار متواضع بود به همین دلیل فیلم‌های او تیتراژ ندارند.

وی با بیان اینکه مجموعه «معماری ایرانی» در استودیو گلستان ساخته شده که متعلق به شبکه یک تلویزیون است، بیان داشت: سهیلی در این اثر نیز از کارشناسان مطرحی استفاده می‌کند که در معماری ایران افرادی معتبری هستند. محمد کریم پیرنیا و دکتر اسکندر مختاری که در این برنامه حضور دارد از جمله این افراد بودند.

وی ادامه داد: سهیلی در این مجموعه به بافت‌های شهر‌های ایران می‌پردازد و کار بسیار سنگین و پیچیده‌ای را صورت می‌دهد. او سی و سه فیلم در این مجموعه تولید می‌کند که هر یک در حکم یک سند معتبر است. گفتار ماندگار متن فیلم را آقای میرفخرایی خوانده‌اند که این موضوع نیز از ویژگی‌های این مجموعه به حساب می‌آید. مستند «مرمت آثار باستانی» دارای پشتوانه معتبر پژوهشی است. حمید سهیلی فردی بسیار متعهد، امانت‌دار و اخلاق محور بود و جوایزی را که برای فیلم‌های خود دریافت می‌کرد، به نهاد حامی فیلم‌هایش تقدیم می‌کرد. او ۱۰۴ فیلم ساخته است که در تاریخ سینمای مستند ایران ماندگار است.

مظاهری پور همچنین گفت: سهیلی دارای نشان درجه دو هنری بود، اما لیاقت او بسیار بالاتر از دریافت نشان درجه یک بود.

حمید سهیلی؛ شخصیتی استثنایی در سینمای مستند

در ادامه این نشست دکتر اسکندر مختاری از اساتید حوزه معماری و مرمت نیز گفت: حمید سهیلی یک انسان استثنایی بود، چراکه همواره به دانش اندوزی می‌پرداخت و همچنین خودش و جامعه را جدی می‌گرفت و از فرصت‌های پیش آمده برای خود استفاده می‌کرد. من در جریان فیلم‌های «معماری ایرانی» با او آشنا شدم. او پیش از ساخت هر فیلم مطالعات زیادی انجام می‌داد. به همین دلیل یک کتابخانه شخصی مختص به خود داشت.

وی ادامه داد: سهیلی اعتقاد داشت که تفاوت میان کارشناسان و فیلمساز این بود که یک کارشناس به صورت تصویری به موضوع نگاه نمی‌کند و به همین دلیل نحوه نگاه او با ما تفاوت داشت. او خود نسبت به هر موضوع اشراف داشت و مصاحبه شونده زمانی که مقابل او قرار می‌گرفت متوجه این موضوع می‌شد.

مختاری با بیان اینکه سهیلی عالم را از عالم نما تشخیص می‌داد، ادامه داد: پس از ساخت فیلم، زمانی که صحبت‌های ما را می‌شنید، اگر از موضوعی در اثر خود نمی‌توانست دفاع کند، آن را تغییر می‌داد و اصلاح می‌کرد. او نریشن بیشتر مجموعه «معماری ایرانی» را خودش نوشت و من نیز در چند قسمت او را همراهی کردم. نکته مهم این است که سهیلی در نریشن و موسیقی به دنبال تاثیر عاطفی بر مخاطب نبود. من معتقدم اگر سهیلی فردی دانشگاهی در اروپا بود، به عنوان یکی از مهم‌ترین افرادی که در راستای پیشرفت‌های علمی کشور خود گام برداشته بود شناخته می‌شد.

وی ادامه داد: دوره‌های تاریخی هنر ایرانی که سهیلی در آثار خود به تصویر کشیده است، در حکم یک دایره‌المعارف جامع است. این فرد استثنایی معایبی هم داشت و آن اینکه خود و همکارانش را در تیتراژ فیلم معرفی نمی‌کرد. او تمام راش‌های استفاده نشده خود را به مرکز اسناد میراث فرهنگی تحویل داد که امروزه از اسناد تاریخی مهم به شمار می‌روند. مجموعه «مرمت آثار باستانی» امروزه بخشی از تاریخ معماری است.

در ادامه مظاهری‌پور درباره اهمیت گفتار متن در سینمای مستند نیز گفت: او در نوشتن متن بسیار دقیق بود و این کار را با حضور کارشناسان پیش می‌برد. او معتقد بود برخی از گفتار‌های متن مجموعه «معماری ایرانی» برای مخاطب حوصله سربر است و از من می‌خواست در آثارم رویه دیگری را پیش بگیرم. او عقیده داشت باید نریشن دارای وجهی قصه گو باشد تا بتواند توجه مخاطب را به خود جلب کند. میرفخرایی نیز تنها یک گوینده نبود بلکه فردی دانشمند، مولف و آشنا با علم بود.

مظاهری پور با اشاره به اینکه مستند «مرمت آثار باستانی» به صورت شانزده میلیمتری ساخته شده است، افزود: در زمانی که سهیلی با تلویزیون کار می‌کرد، نظام تهیه کنندگی وجود داشت و او نمی‌توانست راش‌ها را با خود داشته باشد و آنها بعد از قطع نگاتیو در آرشیو سازمان صدا و سیما نگه‌داری شدند او با هوشمندی بخشی از موارد فیزیکی باقی مانده از آثار خود را به سازمان میراث فرهنگی تقدیم کرد.

سهیلی خود را سرباز سینما می‌دانست

در ادامه این برنامه ارد عطارپور مستندساز شاخص سینمای ایران که از افراد نزدیک به حمید سهیلی به شمار می‌رفت درباره او گفت: سهیلی فردی بسیار متواضع بود و من کسی را مانند او در سینمای ایران ندیدم. او خود را سرباز سینما می‌دانست و اگر از او کمکی می‌خواستید امکان نداشت از انجام آن دریغ کند. حتی اگر در حوزه‌ای اطلاعات کافی نداشت به مطالعه می‌پرداخت و آن را در اختیار سوال شونده قرار می‌داد.
وی ادامه داد: خط تولید فیلم مستند درباره تاریخ معماری ایران، تحت تاثیر فعالیت‌های حمید سهیلی است و افراد دیگری نیز از او الگوبرداری کرده‌اند. سهیلی زمانی به ساخت آثار مرتبط با تاریخ ایران مبادرت ورزید که آن زمان این اتفاق در کانون توجه نبود.

عطارپور خاطرنشان کرد: او با پافشاری کار خود را پیش می‌برد چراکه علاقه زیادی به وطن خود داشت. فیلم «مرمت آثار باستانی» دارای دقت، جزئیات و دکوپاژی دقیق و برجسته است و توضیحات کاملی دارد. همچنین دارای پلان‌هایی بسته و تعلیقی جذاب است. این مجموعه به یونسکو عرضه شد و در آنجا به عنوان یک سند دیداری و شنیداری به ثبت رسید و افرادی در خارج از کشور نیز متوجه این گنجینه ارزشمند باقی مانده از او شدند.

وی بیان داشت: من در ماه‌های آخر عمر حمید سهیلی از او خواستم تا طرحی را برای ساخت ارائه دهد و جالب است تمام موضوعاتی را که در دست داشت درباره ایران بود.

برنامه «شب‌های مستند» با مشارکت انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند در موزه سینما برگزار می‌شود.

انتهای پیام/